چهار اشتباهی که همه در کار انجام می‌دن

اشتباه کردن در محل کار ممکن است شرم‌آور و ناراحت‌کننده باشد، به‌ویژه زمانی که تازه شروع به کار کرده‌ایم یا هنوز فرد «جدیدی» در تیم هستیم. اما همه ما اشتباه می‌کنیم و این حقیقتی غیرقابل انکار است و درواقع اشتباه‌کردن از آن دست اتفاقاتی است که باعث پیشرفت ما می‌شود. به شرط اینکه خودمان و اشتباه‌مان را دقیقا ارزیابی کنیم، یاد بگیریم و بدانیم که چه زمانی برای آزمون و خطا مناسب است. وقتی اشتباهی می‌کنیم، به جای پنهان کردن یا کنار گذاشتن آن، می‌توانیم از آن به عنوان فرصتی برای یادگیری و بهبود مهارت‌های خود استفاده کنیم. پس نباید از یاد ببریم که همه اشتباه می‌کنند اما همه از اشتباهات‌شان درس نمی‌گیرند.

در این یادداشت، چهار نوع اشتباهی که ممکن است در محل کار تجربه کنید و نحوه جبران و یادگیری از هرکدام را می‌خوانیم:

  • اشتباهات لحظه آها (Aha-moment mistakes)

این اشتباهات زمانی اتفاق می‌افتند که ما کاری را همانطور که قصد داشتیم انجام می‌دهیم، اما بعداً در یک لحظه ناگهانی متوجه می‌شویم که کار اشتباهی بوده است. مترادف بهتر این نوع اشتباه در فارسی اشتباه بینشی است. مثلا فرض کنید که نمی‌دانید یک بطری حاوی الکل است و تلاش می‌کنید با ریختن محتویات آن روی آتش، آن را خاموش کنید اما آتش شعله‌ورتر می‌شود. بعد از اینکه متوجه شدید اقدام‌تان بی‌اثر بود با خود می گویید: آها! آب نبود!

  • اشتباهات بی‌دقتی (Sloppy mistakes)

اشتباه‌های بی‌دقتی زمانی اتفاق می‌افتند که موضوع در مورد «ندانستن» ما نیست. به همین دلیل ممکن است که خود را بابت بروز این اشتباه سرزنش کنیم چرا که پیشتر موضوع آن را یاد گرفته بودیم. نکته مهمی که درمورد این نوع از خطاها وجود دارد این است که سیستم یا عادتی که باعث بروز این خطا شده را پیدا کنیم.

  • اشتباهات کششی (Stretch mistakes)

این خطاها زمانی اتفاق می‌افتند که سعی داریم کاری فراتر از تواناهایی‌های فعلی‌مان انجام دهیم. اشتباهات کششی در لحظه‌ای که اتفاق می‌افتند بسیار ناراحت‌کننده و ناامیدکننده هستند؛ اما ناامیدی واقعی زمانی‌ست که ما اصلا مرتکب چنین اشتباهاتی نشویم. اگر هرگز از منطقه امن‌مان خارج نشوید، ممکن است در معرض خطر پسرفت یا عقب ماندگی قرار بگیریم. در حالی که اشتباهات کششی فرصت‌های ارزشمندی را برای یادگیری ما فراهم می‌کنند. مراقب باشید که آنها را در موقعیت‌های پرخطر انجام ندهید. بهتر است زمانی آزمایش کنید که احتمال بروز کم باشد.

  • اشتباهات با ریسک بالا (High-stakes mistakes)

این نوع از اشتباهات همانطور که از نام‌شان پیداست عواقب قابل توجهی دارند و طبیعتا همه سعی ما این است که آن‌ها را انجام ندهیم. در این خصوص مهم است که با همکاری تیم خود برای بهبود تلاش کنیم و دقیقا ارزیابی کنیم که چه زمانی برای آزمون و خطا مناسب است و چه زمانی احتمال اشتباهاتی با ریسک بالا وجود دارد.

اشتباهات لحظه آها (Aha-moment mistakes) 

این اشتباهات زمانی اتفاق می‌افتند که ما کاری را همانطور که قصد داشتیم انجام می‌دهیم، اما بعداً در یک لحظه ناگهانی متوجه می‌شویم که کار اشتباهی بوده است. مترادف بهتر این نوع اشتباه در فارسی اشتباه بینشی است. مثلا فرض کنید که نمی‌دانید یک بطری حاوی الکل است و تلاش می‌کنید با ریختن محتویات آن روی آتش، آن را خاموش کنید اما آتش شعله‌ورتر می‌شود. بعد از اینکه متوجه شدید اقدام‌تان بی‌اثر بود با خود می گویید: آها! آب نبود!

چطور یاد بگیریم؟

اشتباهات لحظه آها معمولاً زمانی رخ می‌دهند که شما در حال پیشروی هستید و کارها را به بهترین شکل ممکن انجام می‌دهید. پس از اینکه متوجه شدید اشتباه کرده‌اید، معمول است که احساس شرم و تلاش برای نادیده گرفتن خطا یا انکار مسئولیت را تجربه کنید.

به جای اینکه اجازه دهید احساسات‌تان رفتار شما را هدایت کنند، مکث کنید، نفس عمیق بکشید و واقعاً در نظر بگیرید که چگونه می‌خواهید با این موقعیت برخورد کنید. اختصاص دادن لحظه‌ای برای تأمل و شناسایی آنچه می‌توانید یاد بگیرید و تغییر دهید، تعیین خواهد کرد که آیا از این اشتباه بهبود می‌یابید یا اینکه ممکن است دوباره آن را تکرار کنید.

درباره این اشتباه سوالات زیر را از خود یا دیگران بپرسید:

  • چه چیزی منجر به این اشتباه شد؟
  • چه درس(هایی) می‌توانم بیاموزم؟
  • چه تغییراتی می‌توانم برای جلوگیری از تکرار این اشتباه ایجاد کنم؟
  • اگر به کسی آسیب زده‌ام، راهی برای ترمیم یا کاهش آن وجود دارد؟

نکته حرفه‌ای

برای آشکار کردن لحظه‌های «آها» بازخورد بخواهید

اگرچه اشتباهات لحظه آها اغلب بدون اعلان پیش می‌آیند، شما می‌توانید با درخواست منظم بازخورد از مدیر و همکاران‌تان، بیشتر آن اشتباهات را همراه با درس‌های ارزشمندشان آشکار سازید. راهنمایی‌ها و درک آنها به شما کمک خواهد کرد تا بینش‌های جدیدی در مورد نقاط قوت و چالش‌های‌تان کشف کنید، که این امر به شما امکان می‌دهد سریع‌تر یاد بگیرید. عمل درخواست بازخورد همچنین به شما و همکاران‌تان یادآوری می‌کند که قصد دارید به طور مداوم یاد بگیرید و رشد کنید.

برای آشکارسازی اشتباهات لحظه آها، در اینجا چند سؤال وجود دارد که می‌توانید از تیم خود بپرسید:

  • آیا چیزی در رویکرد من به وظایف وجود دارد که ناکارآمد است و من می‌توانم آن را بهبود بخشم؟
  • آیا اشکالی ندارد که در جلسه‌ای مرا همراهی کنید تا به من کمک کنید روش‌های بهتری برای مشارکت پیدا کنم؟
  • آیا فرصتی برای بهبود در نحوه ارتباط من با تیم می‌بینید؟

اشتباهات بی‌دقتی (Sloppy mistakes) 

اشتباه‌های بی‌دقتی زمانی اتفاق می‌افتند که موضوع در مورد «ندانستن» ما نیست. به همین دلیل ممکن است که خود را بابت بروز این اشتباه سرزنش کنیم چرا که پیشتر موضوع آن را یاد گرفته بودیم. نکته مهمی که درمورد این نوع از خطاها وجود دارد این است که سیستم یا عادتی که باعث بروز این خطا شده را پیدا کنیم. به عنوان مثال، شما دوباره فراموش کرده‌اید که از تیم مالی بخواهید قیمت‌گذاری در پیشنهاد جدید مشتری‌تان را تأیید کند و در نتیجه، مجبور خواهید بود نقل قول را پس بگیرید و خطر از دست دادن حساب را به جان بخرید.

چطور یاد بگیریم؟

اشتباهات بی‌دقتی می‌توانند به دلایل مختلفی رخ دهند: فرسودگی، انجام چند کار همزمان، یا عجله در انجام کار. در حالی که مهم است هر چه سریع‌تر هر خطایی که مرتکب شده‌اید را اصلاح کنید، همچنین ضروری است که علت ریشه‌ای آن را پیدا کنید؛‌ مثل سیستم یا عادتی که منجر به خطا شده است.

از خودتان سؤالاتی بپرسید تا علت ریشه‌ای خطایتان را شناسایی کنید:

  • آیا باید مرحله‌ای را به فرایند اضافه یا تغییر دهم؟
  • آیا می‌توانم روند و الگوی انجام کارها را بهبود بخشم تا تمام کارهای آینده‌ام از آنچه تازه یاد گرفته‌ام بهره‌مند شوند؟
  • آیا باید یادآوری منظم تنظیم کنم، مثلاً هر صبح یا قبل از جلسات خاص، تا زمانی که روش مطلوب رفتاری‌ام به حالت پیش‌فرض تبدیل شود؟

برای مثال، وقتی در مورد خطایی که در پیشنهادتان داشته‌اید تأمل می‌کنید، ممکن است متوجه شوید که چندین پنجره را بر روی صفحه کامپیوترتان باز کرده‌اید و سعی داشته‌اید به طور همزمان چندین کار را انجام دهید. در نتیجه، حواستان پرت شده و فراموش کرده‌اید که ایمیلی به تیم مالی بفرستید تا کارتان را تأیید کنند. به پیش بروید، می‌توانید یادآوری تنظیم کنید تا فقط یک مورد را در یک زمان جلوی خود داشته باشید و بیشتر حضور ذهن داشته باشید. بهتر است، خودتان چک‌لیستی تهیه کنید که فرایند تأییدی را که باید قبل از ارائه پیشنهادات در آینده طی کنید، توضیح دهد.

تأمل در خطا با نیت مشخص کردن آنچه نیاز به تغییر دارد، متفاوت از تمرکز بر خطا است که اغلب غیرمولد است. پس از شناسایی آنچه باید متفاوت انجام دهید، می‌توانید برنامه‌ریزی کنید و به پیش بروید.

نکته حرفه‌ای

اشتباهات بی‌دقتی خود را به اشتراک بگذارید.

احتمالاً، اگر به دلیل سیستم یا فرایند ناقصی اشتباه بی‌دقتی کرده‌اید، دیگران در تیم شما نیز آن را انجام خواهند داد. این یکی از دلایلی است که به اشتراک گذاشتن بینش‌های ارزشمندی که پس از انجام اشتباه بی‌دقتی به دست آورده‌اید مهم است؛ حتی اگر کمی از آن خجالت بکشید.

اشتباهات کششی (Stretch Mistakes) 

این خطاها زمانی اتفاق می‌افتند که سعی داریم کاری فراتر از تواناهایی‌های فعلی‌مان انجام دهیم.

برای رشد، باید از مرزهای دانش خود فراتر برویم، و این اغلب می‌تواند منجر به اشتباه شود. هنگامی که با چالش‌های جدید روبه‌رو می‌شویم یا رویکردهای تازه‌ای را امتحان می‌کنیم، حتماً برخی از کارها را به شکل نادرست انجام می‌دهیم و راه فراری هم وجود ندارد.

چطور یاد بگیریم؟

اشتباهات کششی در لحظه‌ای که اتفاق می‌افتند بسیار ناراحت‌کننده و ناامیدکننده هستند؛ اما ناامیدی واقعی زمانی‌ست که ما اصلا مرتکب چنین اشتباهاتی نشویم. اگر هرگز از منطقه امن‌مان خارج نشوید، ممکن است در معرض خطر پسرفت یا عقب ماندگی قرار بگیریم.

برخی سؤالاتی که می‌توانید از خود بپرسید تا از اشتباهات کششی درس بگیرید:

  • کدام مهارت را سعی دارم بهبود بخشم؟
  • چه استراتژی‌ای می‌توانم امتحان کنم و چگونه خواهم فهمید که نتیجه‌بخش است؟
  • چه کسی یا چه چیزی می‌تواند منبع ایده‌ها و بازخوردها باشد؟
  • فرآیند من چقدر خوب کار می‌کند و آیا فرآیند یادگیری متفاوتی می‌خواهم امتحان کنم؟

نکته حرفه‌ای:

اشتباهات کششی را در موقعیت‌های کم‌خطر انجام دهید.

در حالی که اشتباهات کششی فرصت‌های ارزشمندی را برای یادگیری ما فراهم می‌کنند. مراقب باشید که آنها را در موقعیت‌های پرخطر انجام ندهید. بهتر است زمانی آزمایش کنید که احتمال بروز کم باشد.

اشتباهات با ریسک بالا (High-stakes mistakes) 

اشتباهات با ریسک بالا آن دسته از اشتباهاتی هستند که عواقب قابل توجهی دارند، بنابراین طبیعتاً ما می‌خواهیم از انجام دادن آن‌ها خودداری کنیم.

به عنوان مثال، از دست دادن فرصتی که باعث می‌شود یک شرکت پروژه حیاتی خود را از دست بدهد، یا وجود یک اشتباه تایپی بزرگ در جلد مجله شما. این‌ها اشتباهات بسیار قابل مشاهده و پرعواقبی هستند.

چطور یاد بگیریم؟

گاهی اوقات، اشتباهات با ریسک بالا می‌توانند نتیجه تلاش ما برای کشش خودمان و رشد باشند. اما اغلب، آن‌ها فقط به این دلیل رخ می‌دهند که ما انسان‌ها در دنیایی پیچیده و در حال تغییر زندگی می‌کنیم.

پس، وقتی شما یک اشتباه با ریسک بالا انجام می‌دهید، چه باید کرد؟ اگر در فرهنگی سالم کار می‌کنید که درک می‌کند همه اشتباه می‌کنند، باید اشتباه خود را به تیم یا رئیس‌تان اطلاع دهید؛ به خصوص اگر اولین نفری باشید که آن را کشف کرده‌اید. پذیرش مسئولیت نشان‌دهنده اعتماد به نفس و تمایل به یادگیری و پیشرفت است.

رئیس یا هم‌تیمی‌های شما می‌توانند به شما کمک کنند تا مراحل بعدی را فکر کنید یا در صورت نیاز درگیر شوند.

درباره اشتباهات با ریسک بالا سوالات زیر را از خود یا دیگران بپرسید:

  • چه چیزی اشتباه پیش رفت؟ چه چیزی منجر به این اشتباه شد؟
  • آسیب چقدر است؟ چگونه می‌توانیم آسیب را ترمیم یا کاهش دهیم؟
  • آیا راهی برای تنظیم سیستم‌ها و فرایندهای ما وجود دارد تا از اشتباهات آینده جلوگیری کنیم؟
  • آیا باید درس‌های آموخته شده را با دیگران در شرکت به اشتراک بگذاریم تا آن‌ها نیز بهره‌مند شوند؟

اگر احساس امنیت نمی‌کنید که اشتباه خود را مطرح کنید و تصمیم بگیرید آن را پنهان کنید، ممکن است بعداً به شما بازگردد و پیامدهای بدتری داشته باشد. در بهترین حالت، پنهان کردن اطلاعات استرس ایجاد می‌کند و فرهنگ سمی را تداوم می‌بخشد. اگر تلاش‌های شما برای ترویج شفافیت شکست بخورد و این گزینه‌ای برای شما باشد، تلاش کنید که در سازمان دیگری که کارمندان را تشویق به یادگیری از شکست می‌کند، شغلی بیابید.

نکته حرفه‌ای

مراقب باشید که خودتان را با پرریسک دیدن همه موقعیت‌ها از آزمون و خطا و یادگیری محروم نکنید!

مهم است که تشخیص دهید چه زمانی و چگونه باید بر بهبود تمرکز کنید و چه زمانی و چگونه باید امن بازی کنید و بر اجرا تمرکز کنید. این به شما کمک می‌کند از اشتباهات کششی خود رشد کنید، در حالی که از اشتباهات با ریسک بالا اجتناب می‌کنید.

اما کلید اینجا این است که در دام دیدن همه چیز به عنوان یک موقعیت با ریسک بالا نیفتید. اگر باور داشته باشیم که همکاران ما می‌خواهند ما تا حد امکان از همه اشتباهات اجتناب کنیم، به جای شناسایی زمان‌ها و فضاها برای پذیرش چالش‌ها، ممکن است تمام شغل خود را به عنوان موقعیتی با ریسک بالا ببینیم.

اگر صراحتاً با همکاران‌تان در مورد زمان بازی امن و زمان کار بر روی بهبود بحث نکرده‌اید، در نظر بگیرید این کار را انجام دهید. این امر به وضوح، هماهنگی و پیشرفت کمک می‌کند و اضطراب را کاهش می‌دهد. از مدیر خود بپرسید که آیا تمایل دارد در جلسه تیم بعدی خود درباره سؤالات زیر بحث کنند:

  • چه زمانی و چگونه می‌خواهیم از ریسک‌ها اجتناب کنیم و به روش‌های آزمایش‌شده و واقعی بچسبیم؟
  • چه زمانی و چگونه می‌خواهیم روی بهبود کار کنیم و ریسک کنیم؟
  • برای انجام این کار به چه چیزی از یکدیگر نیاز داریم؟

ممکن است که بعد از رخ دادن یک اشتباه احساس تنهایی کنید. ممکن است احساس کنید که می‌خواهید خودتان را ببندید و به درون خود پناه ببرید. اما اشتباهات در خلاء رخ نمی‌دهند و نباید تأمل و یادگیری شما نیز چنین باشد. چندین مغز بهتر از یک مغز یاد می‌گیرند و عمل می‌کنند. افراد مختلف می‌توانند چیزها را از دیدگاه‌های متفاوتی درک کنند و تنوع بیشتری از دانش، مهارت‌ها و روش‌های تفکر را به ارمغان بیاورند. به همین دلیل است که همکاری با دیگران که می‌توانند دیدگاه متفاوتی در مورد اشتباهات شما ارائه دهند و این بسیار مهم است.

 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *